Wiele osób w Polsce zaciągnęło kredyt hipoteczny indeksowany kursem innej waluty niż złoty polski. W większości były to kredyty indeksowane kursem franka szwajcarskiego (kredyt frankowy). Celem wzięcia kredytu był najczęściej plan zakupu mieszkania bądź budowy domu. Niestety na skutek nieoczekiwanych zmian, które zostały dokładnie analizowane w innym wpisie, osoby te nie były w stanie dalej spłacać poszczególnych rat kredytu. W wyniku czego, często decydowały się na ogłoszenie upadłości konsumenckiej. Jakie wynikają z tego konsekwencje i jakie czynności można podjąć jako upadły?
Samo ogłoszenie upadłości nie ma wpływu na istnienie wierzytelności wynikającej z umowy kredytu frankowego. Tym samym, w momencie sporządzania listy wierzytelności nie kwestionuje się wysokości zadłużenia względem banku. Sąd powinien to jednak zrobić przy analizowaniu przesłanek do umorzenia zobowiązań bez planu spłaty bądź w trakcie jego ustalania. Wówczas będzie możliwe uwzględnienie ich ważność w świetle orzecznictwa odnoszącego się do ochrony praw konsumentów. Sąd może brać także pod uwagę, czy niewypłacalność wynikała ze zmiany kursu, która czyniła niemożliwym spłatę kredytu frankowego.
Ostatecznie to na syndyku ciąży obowiązek weryfikacji umowy kredytu frankowego. Przede wszystkim badane są poszczególne zapisy umowy pod kątem niedozwolonych klauzul umownych. Pomoże to odpowiedzieć na pytanie, czy istnieją podstawy do podważenia niektórych postanowień kredytu frankowego bądź do stwierdzenia nieważności umowy. W oparciu o te ustalenia syndyk może negocjować ostateczną wysokość wierzytelności. Jeśli jednak nie uda się porozumieć z bankiem, lista wierzytelności będzie podlegała kontroli sądowej.
W momencie ustalania planu spłaty sąd powinien uwzględnić wiedzę o bardzo dużej liczbie udzielonych kredytów frankowych. Większość osób, które zaciągnęły tego rodzaju zobowiązanie posiadało status konsumenta. Celem zaciągnięcia kredytu frankowego, jak podkreślono na wstępie, było zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych. Trudno zatem nadawać tym czynnościom charakter inwestycji czy chęci zarobku na różnicach kursowych. Warto przywołać tutaj art. 385(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej jako: KC). Zgodnie z jego treścią postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go. Warunkiem koniecznym jest jednak, by postanowienia te kształtowały jego prawa i obowiązki w sposób rażąco naruszający jego interesy. Dodatkowo istnieje także zastrzeżenie, iż nie może to dotyczyć postanowień określających główne świadczenia stron. Chodzi tutaj, np. o cenę lub wynagrodzenie, jeśli zostały one sformułowane w sposób jednoznaczny.
Sąd upadłościowy jest sądem państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Tym samym może powołać się wprost na treść orzeczeń TSUE. W oparciu o dokonaną w nich wykładnię, sąd będzie uwzględniał jej wynik w trakcie rozpoznawania sprawy. W większości zgłoszeń wierzytelności z kredytu frankowego nie ma żadnych dowodów, że bank wypełnił wszystkie informacyjne obowiązki względem kredytobiorcy. Chodzi tutaj o poziom wiedzy, który umożliwiłby mu oszacowanie wzrostu zobowiązania na skutek zmian kursu waluty. W oparciu o te ustalenia, sąd będzie dokonywał rozliczeń między upadłym a bankiem. Najczęściej w oparciu o art. 410 § 2 KC. Kredytobiorca zwraca zatem kwotę kapitału (bez żadnych dodatkowych kosztów i odsetek). Bank z kolei wpłacone raty wraz z innymi opłatami i składkami.
Jeśli masz pytania dotyczące skutecznego oddłużenia w upadłości konsumenckiej w przypadku zaciągniętego kredytu frankowego lub potrzebujesz dodatkowej pomocy, skontaktuj się z nami już teraz. Nasz zespół ekspertów jest gotów pomóc Ci i zapewnić profesjonalne wsparcie na każdym etapie postępowania upadłościowego.
Nie czekaj dłużej – skorzystaj z naszych usług.
W razie dalszych pytań, zapraszamy do kontaktu tel: 600 838 883
dr Rafał Chybiński
Realizacja: Proformat
